พืชสมุนไพรพื้นบ้านหลายชนิดถูกนำมาใช้เป็นยาสมุนไพรในการรักษาโรคเบาหวาน วัตถุประสงค์ในการศึกษาครั้งนี้เพื่อหาปริมาณสารต้านอนุมูลอิสระจากพืชสมุนไพรพื้นบ้านจำนวน 20 ชนิดทั้งชนิดสดและแห้ง ได้แก่ โพธิ์ (Ficus religiosa L.) ย่านาง (Limacia triandra Miers.) ขนุน (Artocarpus heterophyllus Lam.) ตะแบก (Lagerstroemia calyculata Kurz.) มะระขี้นก (Momordica charantia L.) มะก่องข้าว (Abutilon indicum (L.) Sweet.) มะกา (Bridelia ovata Decne.) ตำลึง (Coccinia grandis (L.) Voigt) ลูกใต้ใบ (Phyllanthus amarus Schumach. & Thonn.) ขี้เหล็ก (Senna siamea (Lam.) H.S.Irwin & Barneby) ขลู่ (Pluchea indica (L.) Less.) มะยม (Phyllanthus acidus (L.) Skeels.) เขยตาย (Glycosmis pentaphylla (Retz.) DC.) เตย (Pandanus amaryllifolius Roxb.) สะเดา (Azadirachta indica A.Juss.) ยอ (Morinda citrifolia L.) โหระพา (Ocimum basilicum L.) ชะพลู (Piper sarmentosum Roxb.) ฝรั่ง (Psidium guajava L.) และหนานเฉาเหว่ย (Gymnanthemum extensum) ซึ่งการหาปริมาณฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระโดยใช้วิธี DPPH radical scavenging activity จากการทดลองพบว่าพืชสมุนไพรที่มีปริมาณสารต้านอนุมูลอิสระมากที่สุด ในตัวอย่างพืชสด คือ ใบเตย (50.77±0.59 มิลลิกรัมบีเอชทีต่อมิลลิลิตร) และในตัวอย่างพืชแห้ง คือ ใบสะเดา (49.70±0.15 มิลลิกรัมบีเอชทีต่อมิลลิลิตร) จากผลการทดลองดังกล่าวสามารถใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาพืชสมุนไพรดังกล่าวให้เป็นพืชที่สามารถส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรคต่อไปได้