...มัสมั่นแกงแก้วตา หอมยี่หร่ารสร้อนแรง ชายใดได้กลืนแกง แรงอยากให้ใฝ่ฝันหา... บทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ที่กล่าวถึงสำรับอาหารคาวหวานมากมายหลายสิบชนิดทั้งอาหารไทยและขนมไทย ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ประจำชาติไทยอย่างหนึ่ง มีการสั่งสมและถ่ายทอดมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่อดีต ถือได้ว่าเป็นวัฒนธรรมประจำชาติที่สำคัญของไทย  เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงความละเอียดอ่อนประณีตในการปรุงอาหารตั้งแต่การเตรียมวัตถุดิบ  ขั้นตอนวิธีการทำที่พิถีพิถัน  รสชาติกลมกล่อม  สีสัน  ความสวยงาม  และกลิ่นที่หอมรัญจวน  รวมถึงรูปลักษณะที่ชวนรับประทาน 

            วรรณคดีไทยถือเป็นแหล่งข้อมูลอาหารไทยที่สำคัญ โดยเฉพาะเรื่องกาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน บทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ที่ร้อยเรียงรายชื่อสำรับคาวหวาน อาหารชาววัง เป็นบทร้อยกรองที่ไพเราะ ใช้ภาษาในเชิงวรรณศิลป์ได้อย่างงดงาม อาหารไทยในบทพระราชนิพนธ์นั้นมีปรากฎในบทประพันธ์ฯ โดยพรรณนาชื่อของอาหารที่ปรุงโดยพระมเหสี เจ้าจอม และสนม เป็นการชื่นชมรสชาติของอาหารเปรียบเปรยกับนางอันเป็นที่รักในเชิงสุนทรียะที่งดงาม  ซึ่งปัจจุบันจะพบเห็นอาหารไทยชาววังได้ยาก อาจจะเป็นเพราะกรรมวิธีที่มีหลายขั้นตอน ซึ่งจะต้องอาศัยความประณีต ความละเอียด ใส่ใจ และวัตถุดิบที่หลากหลาย จึงทำให้อาหารไทยดั้งเดิมหารับประทานได้ยาก และอาจเป็นได้ว่าในอนาคตอาจจะไม่มีผู้ที่รู้จักสำรับคาวหวาน อาหารชาววัง จากบทพระราชนิพนธ์กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวานนี้อีกเลย การมีตำราหรือหนังสือที่มีภาพประกอบที่ถูกต้องและสวยงามจึงเป็นส่วนหนึ่งในการสืบทอดและถ่ายทอดเรื่องราวในอดีตได้เป็นอย่างดี  ภาพประกอบจึงมีความสำคัญกับการถ่ายทอดเรื่องราว ภาพประกอบสีน้ำจะนั้นก่อให้เกิดคุณค่าทางความงามและการถ่ายทอดจินตนาการทางความคิดให้เป็นรูปธรรมที่ชัดเจน เพื่อต้องการให้เกิดประสิทธิภาพในการสื่อสารมากที่สุด